ABOUT

Ik (Marleen Ligtenberg) ben geboren in Oosterhout (NB-NL) in 1983. Als kind en tijdens mijn middelbare schoolperiode was ik altijd aan het tekenen, schilderen en knutselen. De schoolboeken stopte ik onder mijn hoofdkussen in de hoop dat de stof gedurende de nacht mijn brein in zou vliegen. Helaas gebeurde dat niet en was het maar goed dat ik de ochtend voor een proefwerk of zelfs examen de wekker om 5.30u zette, om zo toch nog voorbereid te zijn.

​

VWO werd HAVO en daar werd het duidelijk dat mijn zogenaamde voorkeur voor economie er niet was. Waar ik het meest genoot en mezelf kon zijn waren de tekenlessen en het was mooi om te ervaren hoe de school mij ondersteunde om toelating te doen voor de Design Academy in Eindhoven.

Ik kon het bijna niet geloven, maar ik werd aangenomen. Vooraf niet wetende in wat voor bijzondere wereld ik daar terecht zou komen. Ik kon toen al goed ‘out of the box’ denken, maar toch was ik ook wel erg onzeker en mijn drang naar analyse en ontwerpen die ‘wel moeten kloppen’ in mijn ogen kwam in die tijd niet helemaal overeen. 

Drie intense jaren. Ook raakte ik afgeleid door andere dingen. Ik besloot te stoppen, want ik werd steeds ongelukkiger.

 

Het liefst was ik gaan reizen, maar na goed overleg met het thuisfront ging ik naar de Pabo in Eindhoven en kon na mijn propedeuse jaar les gaan geven op school (PDS traject) en mijn theorie middels zelfscholing doen. Ideaal voor mij, die vrijheid paste mij en zo kon ik de opleiding in drie in plaats van vier jaar afronden.

In die tijd waren er weinig vaste banen binnen het onderwijs. Via een vriendin kwam ik bij een digitaal printbedrijf te werken en daar was ik binnen een week op een andere functie geplaatst.

​

Het commerciële vak lag mij en ik ben daar in verder gegaan. Vooral het contact met verschillende mensen en bedrijven, de innovatie in de grafische branche in combinatie met de duurzaamheidsvraagstukken bleven mijn interesse wekken. Op een gegeven moment voelde ik echter dat ik ‘stil stond’ en veranderde van baan. Een baan bij een reclamebureau. Al gauw voelde ik dat ik zowel in die wereld als het bureau niet paste en zocht naar wat anders. Toen werd ik gescout door een digitaal printbedrijf uit Oostenrijk en ben ik internationaler aan het werk gegaan. Een ontzettend leerzame tijd, maar ik was ook vaak eenzaam. In deze periode besloten dat ik na Eindhoven en Oosterhout (waar ik inmiddels weer woonde) naar de kust wilde. 

​

Ik was een paar keer op surf trip geweest en genoot altijd al van de zee. De roots van mijn ouders liggen in Den Haag en Voorburg en zo voelde ik mij hier altijd al een beetje thuis. Mijn oma zei altijd ‘Den Haag is zo’n fijne stad, omdat de wind de stad schoon waait’. Scheveningen en dan het liefst zo dicht mogelijk bij zee, dat werd het doel en zo geschiedde.

Ik kocht een ontzettend leuk vissershuisje op 300 meter van zee. Wel twee keer zo klein als mijn toenmalige huis in Oosterhout, dus dat werd opruimen! Zowel letterlijk als figuurlijk ;).

Het eerste jaar in Scheveningen was raar. Ik was erg druk met mijn werk, had een vriend in Parijs en probeerde een leven op te bouwen in Scheveningen. Ik voelde me eigenlijk heel alleen, terwijl tegelijkertijd Scheveningen voelde als een warm bad. En dat bij die koude Noordzee haha.

Toen gebeurde er iets absurds; een virus genaamd ‘Corona’ kwam. Iets nieuws, onbekends en de dwang om te blijven waar je bent. Gedwongen thuis zijn. Ik viel terug in oude patronen en mijn baan kwam onder druk te staan. Ik gaf mijn grenzen aan en na vier maanden was er een vaststellingsovereenkomst en kwam ik in de WW terecht. Meteen druk met coachingstrajecten en sollicitatiegesprekken, maar iets in mij was veranderd. 

Omdat ik simpelweg niet wist wat ik met mijn leven moest ben ik eerst dingen gaan doen die ik altijd al wilde of heel lang niet had gedaan. Zo ging ik elke dag zwemmen in de zee, ik begon in November en zwom de winter door. In december pakte ik ineens weer pen, papier en kocht ik verf. Ik tekende een abstracte lelie en schilderde deze geduldig. Ik denk dat dit een project van een week of twee werd, maar het voelde zo goed. Ik kon me acht uur achter elkaar verliezen en gelukkig zijn; mijn gedachten werden rustiger.

​

Ik realiseerde en voelde in die tijd ook dat er nog veel onverwerkt verdriet in mij zat. Een vriend raadde mij een coach aan en ik ging ervoor. Het werden intensieve maanden met verdriet en blijdschap en ik heb hard gewerkt om mijzelf en mijn talent te omarmen. Ook kocht ik in het voorjaar van 2021 'Jack'; een Ford Tourneo en bouwde deze samen met mijn vader om tot mini camper. In diezelfde zomer heb ik een trip gemaakt door Spanje van een week of zeven met ruim 5000 km op de teller. Bestemming onbekend, maar zo echt mogelijk bij de kust! Veelal alleen, maar ook soms in gezelschap van vrienden of familie. Wat een avontuur; voor mij een om nooit te vergeten!

​

In 2020 heb ik byligtenberg | BYL·  opgericht en in 2021 is het echt tot leven gekomen. byligtenberg is mijn eigen kunst- en designbedrijf. Ik maak op maat gemaakte kunstwerken, illustraties en beperkte kunstreproducties van mijn autonome werk. Daarnaast co creëer ik samen met anderen. Alles wordt door mijzelf gemaakt en alleen voor producties maak ik gebruik van HQ partners.

 

Naast mijn werk als kunstenares werk ik vier dagen per week als Partnership Manager voor LessonUp. Op LinkedIn kun je zien welke eerdere rollen ik gehad heb. 

​

Voel je vrij om mij te contacten, wanneer je meer wilt weten over mij of mijn werk. 

 

Liefs en vive la vie,

 

Marleen Ligtenberg